Who, which i inne zaimki względne. Względnie łatwe do zapamiętania 
Zaimków względnych używamy kiedy mówimy o ludziach, rzeczach i wydarzeniach.
Zaimki względne to:
who - kto
whom - kto, który
whose - czyj
which - który
that - ten, tamten
Przysłówki względne to:
when - kiedy
where - gdzie
why - dlaczego
Who - używamy, kiedy mówimy o ludziach.
This is the man who stole my car.
Which - używamy kiedy mówimy o rzeczach.
This is the table which I bought yesterday.
W obu przypadkach, możemy użyć także that.
Whose - używamy kiedy chcemy wyrazić posiadanie / własność.
This is the man whose wife is a nurse (the wife belongs to the man).
Whom możemy używać zamiast who posługując się formalnym językiem, oraz po przyimkach.
This is the man about whom I have told you.
When - używamy kiedy mówimy o czasie.
1999 was the year when we got married.
Where - używamy kiedy mówimy o miejscu.
Paris is the place where we always wanted to go.
Why - używamy kiedy chcemy wyrazić powód / przyczynę.
This is the reason why I hate bananas.
Zaimki osobowe i imperative
Object Personal Pronouns to zaimki osobowe, które odpowiadają wszystkim polskim przypadkom zaimków osobowych za wyjątkiem mianownika. Używa się ich w roli dopełnienia, zaraz po czasowniku lub przyimku.
| Subject Pronouns (jako podmiot) |
Object Pronouns (jako dpełnienie) |
I (ja)
You (ty)
He (on)
She (ona)
It (ono) |
Me (mnie, mi, mną)
You (ciebie, ci, tobie, tobą)
Him (jego, go, jemu, mu, nim)
Her (ją, nią, jej, niej)
It (jego, go, jemu, mu, nim) |
We (my)
You (wy)
They (oni, one) |
Us ( nas, nam, nami)
You ( was, wam, wami)
Them (ich, nich, nimi) |
Object personal pronouns zastępują rzeczowniki, których użyto już wcześniej w zdaniach, co pozwala na uniknięcie powtórzeń.
Np. Angie is looking after her dog. -> Angie is looking after it.
Angie szuka swojego psa. -> Angie szuka go.
Często zaimków tych używamy w zdaniach rozkazujących.
Np. Show me that book!
Pokaż mi tę książkę!
Imperative, czyli tryb rozkazujący, tworzymy zarówno w liczbie pojedynczej jak i mnogiej poprzez użycie bezokolicznika bez „to” i z reguły pomijając podmiot.
Np. Close the door! (Zamknij drzwi!)
Open the window! (Otwórz okno!)
Przeczenie trybu rozkazującego tworzymy przez dodanie “do not” („don’t”) przed czasownikiem.
Np. Don’t close the door! (Nie zamykaj drzwi!)
Don’t open the door! (Nie otwieraj drzwi!)
Zapamiętaj!
Jeżeli chcesz skierować rozkaz do kogoś, to możesz użyć imienia lub zaimka osobowego jako podmiotu. Jeżeli budujemy tego typu zdanie, trzeba użyć przecinka między podmiotem i orzeczeniem.
Np. Angie, close the door! (Angie, zamknij drzwi!)
You, come with me! (Ty, chodź ze mną!)
Zdania rozkazujące mogą brzmieć uprzejmiej, jeżeli użyjemy „please” na początku bądź na końcu zdania.
Np. Come with me, please! (Proszę iść ze mną!)
Trybu rozkazującego używamy, gdy:
- wydajemy polecenie, rozkazy -> Close the door!
- udzielamy rad -> Take this jumper! It’s cold.
- coś oferujemy -> Have some ice-cream.
- udzielamy instrukcji -> Write it as in the example.
- ostrzegamy przed czymś -> Look out!
W trybie rozkazującym możemy tworzyć zdania, używając słówka „let’s” („let us”) w 1. osobie liczby mnogiej, gdy chcemy wyrazić swoją propozycję.
Np. Let’s go to the cinema tonight. (Chodźmy do kina dziś wieczorem.)
Przeczenie stworzymy dodając po “let’s” przeczenie “not”.
Np. Let’s not go to the cinema tonight. (Nie idźmy do kina dziś wieczorem.)
