Okres bogów i ludzi
Prometeusz, dobroczyńca ludzkości, został skazany przez bogów na wieczne męczarnie – Rubens (1611-1612)
Okresem łączącym czasy, w których bogowie samotnie zamieszkiwali świat oraz okres kiedy ich interwencja w sprawy ludzkie stała się ograniczona, występuje epoka bliskiej koegzystencji bogów i ludzi.
Najbardziej popularnym typem opowiadań nawiązujących do tych czasów są mity opisujące uwodzenie śmiertelnych kobiet przez bogów (najczęściej Zeusa) skutkujące narodzinami herosów. Nierzadko również boginie wiązały się ze śmiertelnikami wydając z takich związków potomków (np. w homeryckim Hymnie do Afrodyty opisano związek Afrodyty i Anchizesa, ojca Eneasza).
Kolejna grupa mitów opisuje okoliczności przyswojenia lub odkrycia ważnych zjawisk lub przedmiotów związanych z kulturą starożytnych Greków: wykradzenie bogom ognia przez Prometeusza, wykradzenie bogom przez Tantala ambrozji i nektaru i obdarowywanie nim swoich poddanych oraz ujawnienie przez niego boskich tajemnic, zapoczątkowanie składania ofiar bogom przez Prometeusza lub Likaona, nauczenie ludzi rolnictwa przez Demeter, zapoczątkowanie misteriów przez Triptolemosa, wynalezienie aulosu przez Marsjasza i jego uczestnictwo w muzycznych zawodach z Apollinem.
Jeszcze inne mity odnoszą się do Dionizosa – boga, którego kult przywędrował do Grecji z zewnątrz. Kultowi boga sprzeciwiali się królowie Likurg i Penteusz, zostali jednak przez niego surowo ukarani.
|